OKV2017.5 55ste jaargang

Het Joods Museum van België heeft een nieuwe webstek. Goed nieuws, want ze bezitten een indrukwekkende collectie judaïca – artefacten over Joodse cultuur – foto’s, archiefstukken, kunstwerken, affiches en archeologische voorwerpen. Met een betere digitale aanwezigheid, kan dit enkel de toegankelijkheid van die collecties ten goede komen. 

René Magritte is een van de meest ‘gecoverde’ kunstenaars. Er verschijnt geen boek of er is wel een werk van de surrealist te vinden dat geschikt zou zijn voor op de cover, maar omgekeerd lijkt zijn werk ook titels te genereren. Zijn Le Sourire du diable - een sleutel zwevend in een sleutelgat - leidt dan vroeg of laat naar De Magritte Code (2017). 

Na tentoonstellingen over onder meer het maniërisme, marinetaferelen en het vrouwelijk lichaam zet het Musée de Flandre in Kassel opnieuw een aspect van de kunst van de Zuidelijke Nederlanden in de kijker: de weergave van de menselijke figuur. Het kan hiervoor putten uit de representatieve collectie van het Musée des Beaux-Arts in Duinkerke.

Volledig terecht brengt deze herfst MUDEL (Museum van Deinze en de Leiestreek) het werk van Jozef Cantré (1890-1957) onder de aandacht. De ‘jongste’ overzichtstentoonstelling vond veertig jaar geleden plaats. Maar dit wordt een tentoonstelling met een focus, zoals de ondertitel aangeeft. Ontdek of herontdek Cantré, beeldenschepper en ambachtsman.

Antoon van Dyck is een naam die klinkt als een klok. Willen we begrijpen waarom, dan hoeven we niet per se het kanaal over te steken om naar zijn wulpse, mondaine portretten van Britse aristocraten te gaan kijken. We leven in zo’n rijke regio dat we gewoon hier en daar een kerk kunnen binnenstappen en in een zijbeuk of kapel Van Dycks visitekaartje aantreffen.

In het Openluchtmuseum Bokrijk werd het tijd voor actie. Ondernemende bakkers aan de slag met een eeuwenoude receptuur laten zien wat we vandaag met het verleden kunnen. Bokrijk verandert zienderogen. Dat is het duidelijkst op het erf uit Meeuwen met de hoeve en bijhorigheden die in 1958 naar hier werden overgebracht.

Het atelier van Patrick Keulemans ligt in de schaduw van The White House Gallery midden een groot park in Lovenjoel. Het is niet bepaald een klein uitgevallen schuurtje, eerder een stevige loods. Toch lijkt hij al wat plaatsgebrek te hebben. Het kan ook niet anders, de man is voortdurend aan het werk en heeft een groot productievermogen.