Het oeuvre van Superstudio, op het kruispunt van architectuur, design, kunst en antropologie, is nog steeds razend actueel. Aanvankelijk was Superstudio’s architectuur 'super' en fundamenteel realistisch, en maakte ze op een ironische en kritische manier gebruik van heersende consumptie- en productiemechanismen. Later evolueerde die architectuur in de richting van 'de dingen, het lichaam en de aarde' en liet ze uiteindelijk alle materialiteit achter zich. Wat overbleef was een louter symbolische dimensie en eenwording met het leven.
Het avontuur van Superstudio startte in 1966. Meer dan een decennium lang hebben de groepsleden nagedacht over manieren om de wereld te bewonen die door kapitalistische krachten en technische evoluties was veranderd. Dat is wat de tentoonstelling zal onderzoeken, bekeken door het prisma van de "migraties" (migrazioni). Dit begrip, geleend uit het vocabularium van Superstudio, werkt als een conceptuele en poëtische sleutel waarmee we ons in de architectuur van de groep kunnen verdiepen, een architectuur die de groepsleden opvatten als een activiteit van productie, uitwerking en voortdurende overdracht van ideeën.
