Tegenover de vastleggers van vormen en de scheppers van een stabiele orde hebben in de kunst altijd de rustverstoorders gestaan, de ontbinders van compacte en statische volumes, de doorbrekers van grenzen. Vanuit hun optiek is de constructieve opvatting van het schilderij, met zijn welomschreven vlakken en zijn onwrikbare lijnen, een inbreuk op de natuurlijke verschijningsvormen en in strijd met het leven zelf, dat essentieel beweging is. Tegenover het onveranderlijke en vaste, plaatsen zij het vervloeiende van de open en losse vorm. De barok, het impressionisme, het futurisme, het kubisme betekenden zovele aanslagen op de gestolde vorm en op de begrensde ruimte; de kinetische kunst kan worden beschouwd als een poging om de denkbeeldige beweging, die tevoren alleen maar binnen het schilderij werd gesuggereerd, tot buiten het schilderij te verleggen.
Bij Soto wordt het paneel een instrument om een ganse ruimte te animeren. Hij is erin geslaagd de vorm niet alleen te ontbinden maar, voorbij dit stadium - dus voorbij elke vorm en nadat de laatste sporen ervan zijn uitgewist - een van elke densiteit gezuiverde trilling te scheppen. Het werk 'Horizontale trilling' uit het Brussels museum voor moderne kunst is een goed voorbeeld van de extreme eenvoud en het minimum aan middelen waarmee dit wordt bereikt. Binnen zijn beperkte afmetingen bevat het het essentiële van de vondst waarop het ganse verdere oeuvre van de kunstenaar gebaseerd is.
Het paneel is bedekt met fijne, op regelmatige afstanden van elkaar en parallel aangebrachte witte en zwarte horizontale lijnen, waarvoor, op enkele centimeter afstand, een aantal dunne staafjes zijn opgehangen. Wanneer de toeschouwer zich verplaatst en bij elke beweging, gaan die staafjes over de lijnen dansen; hierdoor ontstaat een flitsend optisch effect, waardoor én de lijnen op het paneel én de staafjes in de ruimte worden aangevreten. Dit door-elkaar-spelen schept een vibratie, waarvan de intensiteit wordt ervaren als 'sterker' en 'echter' dan de elementen waar zij uit loskomt, en waardoor die elementen a.h.w. worden vernietigd, geatomiseerd, in elk geval overspeeld.
