De tentoonstelling Zulma - Muze en manager is een ultiem eerbetoon aan deze uitzonderlijke vrouw die voor Roger Raveel niet alleen zijn muze, maar eveneens zijn manager ‘avant la lettre’ is geweest. Haar naam blijft dan ook eeuwig verbonden met het werk van Raveel. Het is niet meer dan gepast om haar in het jubileumjaar van het Roger Raveel Museum te eren: zonder Zulma geen Raveel, zonder Zulma geen museum.
Het verhaal wil dat naast elke belangrijke kunstenaar een sterke vrouw staat. Zoals Georgette was voor René Magritte, Nel voor Rik Wouters, Gusta voor Gust. De Smet en Marthe voor Pierre Bonnard, was Zulma de vrouw naast Roger Raveel.
Zulma De Nijs was alles voor Raveel. Of zoals Hugo Claus het in die ene regel uit zijn gedicht Voor de poort neerschreef: “Aanwezig zijn, dat is voldoende”. En dat is ze geweest, zowel in het leven als het oeuvre van de kunstenaar.
Al in het vroege werk van Raveel is ze duidelijk herkenbaar. Zij was het die model stond voor intussen klassiek geworden schilderijen als Vrouw met rode arm (1949), Vrouw met revolver (1950) of Vrouw met opsmukspiegeltje (1953).
Ook later was het nauwelijks bij te houden hoe dikwijls Raveel haar al dan niet ‘en face’ op tekeningen, etsen en schilderijen heeft afgebeeld. Hij hoefde er nauwelijks nog bij na te denken. Vanuit de losse pols wist hij haar trefzeker te portretteren. Zulma aan tafel, aan het kaarten, een kruiswoordraadsel aan het oplossen, aan het raam kijkend naar het atelier, enzovoort.
Nagenoeg haar hele leven was van Raveels kunstenaarschap vervuld. Ze nam het altijd voor hem op, vocht in de beginjaren tegen de miskenning van zijn werk en aarzelde niet sommige critici de mantel uit te vegen. De jaren hebben haar uiteindelijk gelijk gegeven. De tijd blijft in alle opzichten de meest eerlijke criticus.
