FC Bergman krijgt een podium in het Kasteel van Gaasbeek.
Aan het einde van de negentiende eeuw erft markiezin Arconati Visconti, geboren Marie Peyrat, het Kasteel van Gaasbeek. Haar huwelijk met de steenrijke Giammartino bombardeert het ‘eenvoudige burgermeisje’ tot adellijke vrouw. Na het vroegtijdige overlijden van haar man spaart zij kosten noch moeite om het kasteel grondig om te bouwen tot droomburcht. Ze richt het in als een neo-renaissancistisch sprookjeskasteel. In dit radicale anachronisme lijkt de markiezin thuis te komen in een tijd die ze onmogelijk van dichtbij gekend kon hebben.
Honderd jaar geleden stierf deze melancholische markiezin. Voor haar dood schonk zij het kasteel aan de Belgische staat en het grootste deel van de inboedel aan Parijse musea zoals het Louvre en het Musée des Arts Décoratifs. Een bijzondere reeks glasplaten kwam dan weer terecht in Musée D’Orsay. Op deze foto’s poseert de markiezin, verkleed als middeleeuwse page, in haar kasteel. Schijnbaar achteloos, lezend of dromend bij het raam, maar onmiskenbaar in scene gezet.
Deze fotoreeks inspireerde FC Bergman tot de creatie van een aantal korte films die zich in en rond het kasteel afspelen. Residu’s van deze filmsets blijven her en der achter en treden in dialoog met de kasteelkamers. Samen met de filmprojecties nemen ze je mee in een meditatie rond een niet nader genoemde vrouw die zich, net als de markiezin, bekwaamt in gedaanteverwisselingen. Zo spint ze een web van alternatieve identiteiten rond zich heen. Wil ze zichzelf verliezen? Of probeert ze zich net van haar bestaan te verzekeren?
