In het kader van 'Mind the Artist', het kunstenfestival van Musea Brugge, creëert Line Bogaerts een nieuw in-situ werk. Haar projecten ontwikkelen zich vanuit tijdelijke tekeningen die zij op vensters maakt. Ze past dit concept ook toe in het Arentshuis.
Het oeuvre van Line Boogaerts (*1986, Leuven) concentreert zich hoofdzakelijk op tijdelijke tekeningen op vensters. Door getinte olie of zeep en borstels, ruitenwissers en schoonmaakmiddelen te gebruiken, voegt ze een laag toe aan de realiteit. Het werk wordt gepresenteerd als een performance, als een maquette of als een geanimeerde video-opname in stop-motion.
De ramen van het Arentshuis museum zijn verborgen achter de muren van de black box. Line creëert vensters. Ze maakt een uitzicht op de werkelijkheid achter de werkelijkheid, een 'mise-en-abyme'.
De expositie ‘é/change’, in het kader van kunstenfestival Mind the Artist, vloeit voort uit haar residentie en de daaraan gekoppelde tentoonstelling in het Centre d’art Waza in Lubumbashi, Congo, in 2019. Naast eigen werk presenteert Boogaerts als curator ook werk van verschillende Congolese kunstenaars waar ze de voorbije jaren mee samenwerkte. Met Célestin Kabuya (geboortedatum en -plaats onbekend) komt de zogenaamde eerste generatie Congolese modernistische kunstenaars aan bod. Ook de meest recente generatie artiesten is vertegenwoordigd, met Paul Malaba (°1990, Gbadolite, Congo) en de Belgisch-Kongolese spoken word-artieste Muabana (°1989, Kinshasa, Congo).
Samen met de Congolese kunstenaars gaat Line Boogaerts in deze expo in dialoog met het werk van de Britse kunstenaar en designer Frank Brangwyn (Brugge, 1867 – 1956), wiens oeuvre een vaste plek heeft in het Arentshuis. Ze slaat de brug tussen haar eigen werk - en dat van haar Congolese collega’s - met Brangwyn’s kunstvormen en ambacht en zijn relatie met Afrika. Over die band kunnen we vandaag nog steeds geen eenduidig beeld geven. Zo vermengt ze standpunten en werken over kunstenaarsgeneraties heen.
Boogaerts maakt van het Arentshuis een bewegend landschap en vormt het museum om tot een trefpunt van artiesten uit diverse landen en generaties, maar ook tot een labo waarin ze experimenteert met de fysieke grenzen van het kijk- en ervaringsproces van de bezoeker. Zo moet je op zoek naar de verstopte kunstenaars, betekenissen en dubbele bodems en doet ze je dieper nadenken over blinde vlekken op sociaal, artistiek en cultureel vlak.