David Claerbout - Drawings and Studies

De tekening zet hierdoor de verbeelding op gang, precies zoals zijn video- en fotografisch werk. Terwijl u in een boek als The Time that Remains (Ludion, 2012) kon terugblikken aan de hand van vooral de foto’s voor zijn producties, kan dat hier via de tekeningen en storyboards. Ze sateren uit de periode tussen 1996, een jaar nadat hij zijn opleiding als tekenaar in Antwerpen afrondde, en 2015, met tekeningen voor de video KING (2015), waarvoor hij een foto uit 1956 reconstrueerde waarin hij rond de ontluikende ster Evis Presley tolt. Op een van de schetsen kleeft een foto van de David van Donatello, inspiratie voor een curve. Een chronologische volgorde van de tekeningen en studies dus, van de man die ons van het idee afbracht dat tussen het verleden en het heden een pijl loopt.

Toch ervaart de toeschouwer ook hier weer een nieuw gelaagd nu, door de herinneringen aan de video’s. Dat begint na een paar op zichzelf staande tekeningen al met de tekening voor Kindergarten (1998), een door subtiele digitale animatie tot leven gebrachte foto. De sensaties van de video Travel (2013), een tocht in en weer uit een soort generisch oerbos, nochtans een volledig computergestuurd beeld (CGI) met synthesizermuziek, worden weer opgeroepen door de zwart-wittekeningen in gewassen inkt. 

De regieaanwijzingen bij de tekeningen gaan over de kijkrichting van de blik (Four Persons Standing, 2000), de kapsels van de modellen (Arena, 2007) of over een ondergesneeuwde kat, als dat tenminste technisch mogelijk is. Maar in hoofdzaak gaan ze over licht en schaduw, de echte protagonisten van Claerbouts werk. Zo tekent hij de fasen van de zonsondergang voor The Stack (2002). Pas als de schaduw wegdeemstert, krijgt de toeschouwer de slapende figuur te zien. Zijn commentaren kriskras op de tekeningen hebben een poëtische kracht: “over het vergetene”, “overgroeid door het landschap”.