De kunstenaars Rachel Labastie (Bayonne, 1978) en Nicolas Delprat (Rennes ,1972) volgen elk hun eigen artistieke carrière en delen tegelijk hun leven en hun atelier. Wanneer ze over hun werk praten, bevestigen ze dat ze zich verrijken door elkaars aanwezigheid en het perspectief dat de ander op hun werk heeft. Om deze intieme synergie weer te geven, werd het koppel uitgenodigd om hun schilderijen en sculpturen in dialoog te laten treden met de museumruimtes.
Zij is keramiste en beeldhouwster, hij is schilder. Als koppel delen Rachel Labastie en Nicolas Delprat sinds 2011 een atelier in Brussel. De tentoonstelling van Rachel Labastie en Nicolas Delprat heeft een dubbele doelstelling. Ten eerste is het de bedoeling om een dialoog tot stand te brengen tussen de werken van de twee kunstenaars, die sterk van elkaar verschillen, zowel in technieken als in thematische benaderingen. Ten tweede beoogt de tentoonstelling indirect de sterke band te benadrukken die de kunstenaars zowel in hun dagelijks leven in het atelier als in hun bestaan verbindt. Deze fictieve dimensie komt voort uit wat het samenspel van hun werken “anders” voortbrengt, met een nieuwe syntax die een ruimte schetst waarin hun verbondenheid centraal staat, voorbij hun kunst als uiting van de realiteit.
Rachel Labastie maakt sculpturen en installaties waarin de aanwezigheid van klei, gebakken of ongebakken, een dominante rol speelt. Het werk van Labastie is vooral rijk aan autobiografische tonen en het perspectief dat zij heeft op bepaalde vrouwen, al dan niet beroemd, in de geschiedenis van de mensheid. In de herfst van 2022 presenteerde de kunstenaar Femme proue bij Keramis, een werk geïnspireerd door de gedwongen ballingschap van 519 vrouwen die naar Frans-Guyana werden gestuurd om de nieuwe Franse kolonie te bevolken. Rachel behandelt breder de vervreemding van vrouwen door de maatschappij, het kolonialisme en de vraag naar het heilige in kunst en natuur. Praktiserend in performance, haalt ze haar inspiratie onder andere uit haar zigeuneroorsprong, wat ons blik buiten de gebaande paden van de hedendaagse kunst stuurt.
Nicolas Delprat schilderkunst berust op de waarde van het licht en de dubbele status ervan als zowel onderwerp als object. Delprat bevraagt de representatie van licht in de kunst, van de uitvinding van de fotografie tot de fysieke aanwezigheid ervan in de minimalistische kunst van de tweede helft van de 20ste eeuw. Keramis, een ruimte waar licht domineert, is voor deze schilder die ook speelt met de ruimtelijke overgangen en de articulaties tussen binnen en buiten, een bijzonder belangrijke plaats voor experimentatie.
Rachel Labastie en Nicolas Delprat, die inmiddels ervaren zijn in het duoformat, presenteren hun werk in een geïntegreerd scenografisch concept, waarin de artistieke identiteit van ieder van hen behouden blijft, zelfs versterkt door de aanwezigheid van de ander en de architectuur van de ruimte.
