De voorbije vijftig jaar heeft Ana Jotta (1946, Lissabon) een door en door persoonlijk artistiek vocabulaire ontwikkeld dat elke vorm van classificatie en identificatie overstijgt en zelfs tegenwerkt. Niet één herkenbare stijl, maar verschillende esthetische categorieën worden aangeboord, ondermijnd en overschreden om een wereld te creëren op haar eigen voorwaarden. De tentoonstelling biedt niet zozeer een volledig overzicht van Jotta’s oeuvre, maar richt zich op een specifiek aspect van haar werk: haar verruimde interpretatie van het medium tekenen. Het verlangen om de meest uiteenlopende beelden, voorwerpen, zinsneden of zelfs sporen op muren te verzamelen, brengt Jotta tot handelingen waarin het verzamelen en het maken samenvallen. Ze put elementen uit haar omgeving en herschikt ze naar eigen inzicht.
Jotta verwerpt elke aanspraak op auteurschap of autoriteit en beschouwt haar werk als het resultaat van een proces waarbij ze haar eigen leven telkens opnieuw in de context van de wereld om haar heen plaatst. Sommige tekeningen zijn gemaakt met potlood en papier, maar andere-zoals borduurwerk, genaaid leer, gebleekte stof en zelfs voorwerpen–gehoorzamen niet aan de beperkingen van het blad. Voor Jotta is tekenen altijd buiten de lijntjeskleuren, een kwestie van potentiële verbanden tussen ogenschijnlijk losstaande beelden en verwijzingen blootleggen, verkennen of gestalte geven. Al tekenend eigent ze zich ook toe. Ze pakt van, put uit en ontleent aan de wereld. En toch gaat zelfs het tekenen van een simpele lijn over verbanden leggen en associaties creëren, en dient het als treffende metafoor voor haar werkwijze. De kunstenares verrijkt de taal van het tekenen door een veld uit te vinden waarin schetsen, steken, krabbels, krassen, silhouetten en scharen een ecosysteem van overlappende gebaren vormen. Ze weerspiegelen haar benadering als kunstenares en belichamen haar onverschilligheid voor de traditionele categorieën en grenzen die esthetische registers onderscheiden–inclusief de grens tussen kunst en leven.
De tentoonstelling toont werken uit de periode van het einde van de jaren 80 tot nu en is een aanzienlijke uitbreiding van Ana Jotta: Never the Less, een tentoonstelling die in 2023 in het Wattis Institute in San Francisco liep.
