De Antwerpse kunstenaar Dennis Tyfus (°1979) staat nooit stil. Dit geldt zowel voor zijn onverzadigbare werklust als voor het beweeglijke karakter van zijn werk. Er staat geen maat op de technieken die hij toepast, de gedaantes die hij aanneemt, de vragen die hij opwerpt, de samenwerkingen die hij aangaat en de ruimtes die hij activeert.
Zijn veelzijdige oeuvre komt niet lukraak tot stand. Het is vaak een speelse reactie op maatschappelijke tendensen en dagelijkse beslommeringen. Ook de technische begrenzingen waar Tyfus in zowat elk maakproces tegenaan loopt, zijn hem beginnen inspireren in plaats van frustreren.
Tyfus ziet deze beperkingen als een speelruimte die hij tijdelijk naar zijn hand zet om ze nadien weer los te laten. Dat doet hij door niet alleen zichzelf, maar ook anderen schijnbaar bizarre regels en restricties op te leggen. Tyfus geeft een nieuwe invulling aan de vandaag zo gekoesterde keuzevrijheid. Hij doet dit in een absurdistische stijl die doet denken aan het werk van Wim T. Schippers en Dieter Roth. Het resultaat is een parodie op het leven waarin de mogelijkheden eindeloos zijn en het aantal deelnemers onbeperkt.
Ook de tentoonstelling Don’t Tell Me Not to Tell You What to Do laat zich niet vastzetten door conventies. Het sterk opgelegde parcours dat vormgeeft aan verschillende installaties, sculpturen, potloodtekeningen en video’s, wordt tijdens de duur van de expo net zo goed weer verlaten. Tyfus benut de museale ruimte ten volle door er ook concerten, lezingen, debatten en performances, tattoo-sessies en onvoorzienbare activiteiten te organiseren. Zo ontstaat er een non-stop vermenigvuldigingsdans waarvan het einde moeilijk te voorspellen is.
Afbeelding: Dennis Tyfus - Don't Tell Me Not to Tell You What to Do ©foto: Charlie De Keersmaecker