Uiteraard meent hij dat zijn werk het zonder exegese kan stellen. Fotografie is een direct medium. De Europaliatentoonstelling in het SMAK te Gent kan zelfs de indruk wekken dat het hier zonder meer om een fototentoonstelling gaat. Maar die illusie wordt vrij vlug doorgeprikt. Naast een klassieke accrochage van kleurrijke portretten en andere ensceneringen in de naakte museumzalen, toont de kunstenaar een selectie transparante werken in een kruisvormige, schaars verlichte, tunnelachtige ruimte. Waar de twee gangen elkaar kruisen staat een leeg olievat. Door er in te kijken wordt dat een kijkdoos, want onderin blikt ons de domme grijns van een breedsmoelkikker tegemoet, geen echte uiteraard, wel een banaal tuincentrumexemplaar. Om ons helemaal in te pakken noemt Bratkov het werk The Frog Princess. Bij hem is fotografie zowel middel als doel, zoveel is duidelijk.
"Installation, that is very important," maakt hij mij duidelijk. "En heb je het kruis gezien? Very important, heel erg Russisch."
Natuurlijk is het hem er niet om te doen de Russische ziel te ontrafelen, maar hij bedrijft wel een subtiel spel met die benadering. Je zou inderdaad aan de hand van deze tentoonstelling je nieuwsgierigheid naar de dagelijkse realiteit in het postsovjet Rusland kunnen stillen. Bratkov maakt haarscherpe documentaire opnamen van mensen en dingen in een stijl die zijn degelijke opleiding in het Sovjettijdperk verraadt. Maar gelijktijdig is hij er zich heel goed van bewust hoezeer het medium revelerend kan zijn. Wanneer de kunstenaar de voor de hand liggende inhoud en de zich opdringende connotaties een beetje helpt - forceren hoeft amper en vaak zelfs helemaal niet - dan dompelt hij ons onder in een droomwereld waarvan wij niet weten of wij hem grappig of tragisch moeten vinden. Wanneer hij daar ook nog de clichés van de kapitalistische massacultuur door verwerkt, is het feest pas compleet.