Houtskooltekeningen van Rinus Van de Velde - Puur, snel en groot

We hebben afgesproken aan de hoofdingang van het HISK (Hoger Instituut voor Schone Kunsten) te Gent. Een korte begroeting en Rinus Van de Velde (°1983 Leuven) troont me mee naar zijn atelier, twee hoog in wat vroeger soldatenkamers waren. Terwijl hij een glas water voor me haalt, kan ik het atelier even rustig in ogenschouw nemen. Onder het grote raam met volop licht staat een sofa van waaruit je de ruimte onder controle hebt. Links een wand met grote tekeningen op papier, verschillende formaten. Rechts een halve wand met fotomateriaal, knipsels. Op een deel van diezelfde wand een tekening rechtstreeks op de muur. Op de grond liggen nog meer tekeningen uitgespreid en tegen de muren staan nog tal van rollen die eveneens tekeningen laten vermoeden. Middenin een witte sculptuur op een sokkel. Rechts van de sofa een werktafel. Er is tijd voor een babbel.

Rinus Van de Velde kreeg zijn opleiding aan Sint-Lucas Antwerpen (Karel de Grote-Hogeschool, Audiovisuele en Beeldende Kunsten) waar hij in 2006 afstudeert in de beeldhouwkunst. Paul Perdieus, Joris Ghekiere en Dirk Vander Eecken en anderen waren er zijn docenten.

Na zijn studies is er een periode dat hij als technisch medewerker een tijd optrekt met het dansgezelschap van Meg Stuart. Op die manier verdient hij wat en heeft hij ook voldoende tijd om voor zichzelf te werken. Zijn tijd bij Meg Stuart was ook niet verloren, werkte inspirerend. Tekenen wordt zijn ding. "Tekenen is heel puur, heel snel en licht," zegt hij. Hij wordt na enige tijd docent tekenen aan diezelfde hogeschool waar hij afstudeerde.

Rinus Van de Velde ontmoet Guillaume Bijl, een kunstenaar die het dikwijls opneemt voor talentvolle jonge collega's en hen via introductie een podium biedt. "Dat helpt wel wanneer je pas bent afgestudeerd," merkt hij op met een licht gevoel voor understatement. Het is ook onder impuls van diezelfde Guillaume Bijl dat hij solliciteert voor een verblijf in het HISK, een verblijf en verdiepingsperiode die in 2011 ten einde loopt.

Voor het werk van Rinus Van de Velde is de wand met fotoknipsels van erg groot belang. "Ik vertrek vanuit een archief van beelden, vele honderden, duizenden beelden, die ik elke dag bekijk." Hij gebruikt ze als inspiratiebron, haalt ze uit hun verhaal en creëert een nieuwe context, waardoor ze uiteraard andere betekenissen krijgen. Hij leest ook veel biografieën en neemt de personages uit die levensverhalen als een mogelijke leidraad. "Ik tracht me in te leven in het personage en zijn tijd. Het is interessant om binnen dat kader na te denken. Ik tracht beelden in te passen in dat kader zodat ze daarin kunnen functioneren. Het is zeker fictief maar het is ook een beetje mijn eigen biografie. Ik tracht een deel van de entourage van de centrale figuur te worden." Hij werkte een hele reeks uit rond de figuur van Vladimir Mayakovsky (1893-1930), de Russische dichter. De affiche voor het kunstenfestival ter Watou is daar een onderdeel van.

De beelden krijgen soms een totaal nieuwe betekenis door de toevoeging van tekst die de kijker op weg zet of in de richting duwt naar een interpretatie. Ook het feit dat beelden samengebracht worden in een totaalinstallatie kan natuurlijk sterk de interpretatie beïnvloeden. De kunstenaar creëert een totaliteit, een context waarin die beelden gaan functioneren. De teksten brengen nogal dikwijls een ironisch element aan, ze laten de kijker glimlachen, relativeren.