Voor deze eerste overzichtstentoonstelling die aan de keramist Clemence van Lunen is gewijd, vat Keramis 30 jaar aan dichte en kleurrijke creaties samen. Met veel humor werkt ze met klei vanwege de plasticiteit ervan.

Pia Mougeot (°2001, Parijs, FR), winnaar van de Prix Résidence Keramis die in januari 2025 tijdens Ceramic Brussels werd uitgereikt, bracht 30 dagen door in de ateliers van het museum. Een weergave van haar gemaakte werk tijdens haar verblijf.

De Italiaanse kunstenaar Nicola Magrin situeert zich in een lange traditie, vanaf Turner tot en met Folon. Hij beschouwt aquarelleren als de schildertechniek die het dichtst bij de ziel staat. 

Liliane Vertessen, Thomas Houseago, Chéri Samba, Thomas Verstraeten ... Liefhebbers van moderne en hedendaagse kunst kunnen nu enkele van de nieuwe aanwinsten van de Musea ontdekken, die een frisse blik werpen op de werken die de collecties komen verrijken.

Haar creatieproces gebeurt heel intuïtief met als rode draad de wisselwerking tussen onze emotionele innerlijke landschappen en het uiterlijke universum, de kosmos. Door middel van captaties en bijbehorende associaties gaat Kjersti een dialoog aan vanuit een micro- naar macro perspectief.

Tien jaar na het overlijden van Jan Hoet (1936-2014), oprichter van S.M.A.K., onderzoekt deze tentoonstelling de gelijkenissen en verschillen tussen Hoets aankoopbeleid en dat van verzamelaarskoppel Roger en Hilda Matthys-Colle.

S.M.A.K. presenteert een grote solotentoonstelling van Marc De Blieck, een kunstenaar die ons doet twijfelen aan wat we vanzelfsprekend vinden in fotografische beelden. 

In het kader van EUROPALIA ESPAÑA presenteert S.M.A.K. de groepstentoonstelling Resistance. The Power of the Image, waarin een twintigtal Spaanse kunstenaars de kracht van beelden verkennen in de strijd voor democratische waarden.

In een nieuwe permanente zaal gewijd aan moderne en hedendaagse kunst openen de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België een eerste tentoonstelling over de Belgische schilder Georges Meurant en de Zuid-Afrikaanse kunstenares Bonolo Kavula.

In ALPHABET CITY gaan vijf ontwerpers aan de slag met de letters die ze in de Genkse openbare ruimte vonden en waarmee ze nieuwe alfabetten maken, geïnspireerd door wat gebouwen, monumenten, oude machines en drukwerk hen gaven.

In de grote solotentoonstelling van de Duitse kunstenaar Michael Beutler komen bestaand en nieuw werk samen. Met alledaagse recyclebare materialen maakt hij speelse installaties op het snijvlak van sculptuur en architectuur.

Het Sigmaplan onderwerpt de oevers van de Nete aan ingrijpende veranderingen. Kunstenaars Lies Jacobs en Bart Van Dijck eren de Nete, die ze al van kindsaf kennen, en stellen rituelen voor om de transformatie in het landschap te verwerken.

Wie aan winter denkt, denkt aan sneeuw. De uitgestrekte witte winterdekens die ooit wekenlang bleven liggen, zijn vandaag zeldzaam geworden. Het Emile Van Dorenmuseum selecteerde voor WINTERLANDSCHAP de mooiste sneeuwlandschappen voor een winterlange sneeuwpracht.

De tentoonstelling Corlandia met werk van Sara Conti presenteert zich als een territorium binnen een territorium – een ambassade of een imaginaire consulaat, een autonoom symbolisch gebied dat openstaat voor de wereld.

De groepstentoonstelling It Goes Without Saying in Kunsthal extra City brengt sculpturen, tekeningen, installaties en video’s samen die de mogelijkheden van spreken, schrijven, gebarentalen en symbolen oprekken.

De kunstenaars van Aussi loin qu’ici (Zo ver als hier) nodigen bezoekers uit voor een bewegingloze reis doorheen een heruitgevonden dagelijks leven, langs vensters vol verbeelding, vol vereeuwigde herinneringen, beproefde routes en geschetste verplaatsingen, met doorleefde trajecten en bezielde landschappen.

Glasramen in kerken zijn een bijzonder soort erfgoed. Ze bestaan uit glas, wel of niet beschilderd, en lood of beton en zijn materieel tastbaar. Na een inleidend gedeelte over de kerkglasramen in Vlaanderen na 1945, presenteert de expo enkele glazeniers waarvan het archief in KADOC wordt bewaard.

Het doorlopende project Fly on the Wall van fotografe Isabelle Mombaerts is zowel een kleurrijke caleidoscoop als een intieme zwart-witregistratie, die zich richt op het vangen van de essentie van het moment. 

Melancholie is geen vreugde of verdriet; noch herinnering, noch vergeten; noch schoonheid noch lelijkheid; noch hoop noch wanhoop; noch verlangen noch verzaking; noch gebrek noch volheid, maar de plaats van waaruit ieder van ons een ander is en van waaruit we onophoudelijk worden.

De wereld loopt onder de huid van Inès Andouche, wordt in dunne films afgezet op het vel of op het doek. Huid tegen huid: een wereld op& zak!

46-65- Jan Walravens, een tentoonstelling met kunstenaars van ‘zijn generatie’, die hij met een verfrissende openheid benaderde. In eerste instantie kunstenaars van eigen bodem. Walravens was een rasechte Brusselaar, maar zijn wijdopen blik reikte ook verder tot de internationale kunstscène.

Dit jaar staat helemaal in het teken van art deco. Het Autrique Huis besloot dat op een luchtige manier te vieren met een verfrissende duik in de vrijetijdsbestedingen van die bijzondere periode, die de geschiedenis zou ingaan als 'het interbellum'. 

De bijna monochrome schilderijen – waar de kleuren bruin en roze overheersen – laten een wereld zien waarin geen mens aanwezig lijkt te zijn. Monique Gies schilderde deze werken in 1977-1978 in de hoop zichzelf uit het psychiatrisch ziekenhuis te kunnen houden.