Het Wiertz Museum bevindt zich net als het Meunier Museum in Elsene.
Helemaal in de sfeer van toen: een museum gewijd aan schilder, beeldhouwer en auteur Antoine Wiertz (1806–1865), een controversiële figuur uit de Belgische romantiek. De bouw van deze atelierwoning, gelegen in de Brusselse Leopoldswijk, is het resultaat van afspraken die Wiertz vanaf 1850 met de Belgische overheid begon te maken. In het jaar na zijn dood werden alle werken uit zijn atelier aan de Belgische staat overgedragen. Sinds 1868 maakt het museum deel uit van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België.
Wiertz hield van spektakel. Hij schilderde gigantische doeken waarin hij zijn neiging tot het buitenissige kwijt kon – het acht meter brede Grieken en Trojanen vechten om het lijk van Patroclus bijvoorbeeld – maar hij is ook de geschiedenis ingegaan met zijn dramatische onderwerpen en angstaanjagende taferelen zoals De overhaaste begrafenis. Zijn beroemdste doek is waarschijnlijk wel Twee meisjes of De mooie Rosine, dat een meisje oog in oog met een skelet voorstelt en waaruit duidelijk zijn fascinatie voor de dood en de broosheid van het leven blijkt. Van Wiertz zijn daarnaast ook heel wat portretten en zelfportretten bekend.
Wiertz en weirdo: voor sommigen zijn dat bijna-synoniemen, volgens anderen was Antoine Wiertz een visionair en een bij uitstek romantisch kunstenaar, een man die zich graag liet beïnvloeden door de allergrootsten: Rubens, Michelangelo, Rafaël… Het minste wat je kan zeggen, is dat Wiertz een buitenbeentje was. Dit museum bevindt zich in het atelier van de kunstenaar, the place to be om de bijzondere Wiertz-sfeer aan den lijve te ervaren. Je vindt hier, in de schaduw van het Europees parlement, zowel gigantische werken als kleine schetsen en studies van deze ‘filosoof met de penseel’, zowel tekeningen als beelden. Wiertz produceerde een ‘zelfgevonden’ verf, die zichzelf als het ware vernietigt. Hierdoor overheersen bruintinten in zijn schilderijen.
