Nooit heb ik er als beeldend kunstenaar bewust voor gekozen een multidisciplinaire praktijk uit te bouwen. Het is me in feite gewoon overkomen. Vanuit mijn streven beelden, thema’s en bevragingen zintuiglijk en emotioneel waarachtig te maken voor de toeschouwer, kwam ik vanzelf uit bij fysiek betreedbare installaties, videoprojecties, sculpturen, grote aquarellen en het schrijven, ensceneren en regisseren van kunstfilms en theaterstukken.
Het is mijn streven om een beeldend werk, film of voorstelling allereerst een indringende stemming te verlenen en van daaruit immersief te maken. Ik wil de directe en intuïtieve beleving van de toeschouwer vooropstellen, en hem vervolgens diepere betekenislagen kunnen aanreiken.
Steeds wens ik daarbij iets universeels en wezenlijks aan te raken, iets dat ik ook zelf als toeschouwer in een kunstwerk hoop aan te treffen: diepgang, reflectie, verwondering, ontroering en troost. Ook in mijn kleine, intieme, meer lichtvoetige werken wil ik iets essentieels kunnen vertellen over onze tragikomische condition humaine.
