Komen en gaan - Ilke Gers

De in Rotterdam wonende en werkende kunstenares Ilke Gers (°1981, Nieuw-Zeeland) wandelt met een kalkwagen door de ruimtes van LLS Paleis. Doorgaans dient de wagen voor het afbakenen van sportvelden. Nu positioneert Gers die op uitgekozen plaatsen en laat kalklijnen achter. Iedere lijn vormt een antwoord op de volgende. Elke beweging geeft een bepaalde energie vrij. Op basis van haar snelheid en de hoeveelheid kalk in het bakje variëren de lijnen in volheid. De kalk is helder en fel van kleur. Dat steekt knap af tegen de vloer en geeft de lijnen een volume.

Gers onderzocht de geschiedenis van de ruimte, omgeving en het daarmee samenhangende sociale weefsel. De voormalige invulling van kunstruimte LLS Paleis was een frituur. Er zijn nog restanten zichtbaar die ons een idee geven van hoe die ruimte was ingericht. Gers antwoordt daarop, accentueert bepaalde ingrepen in de architectuur en wijst ons op de veranderlijkheid van de plek. Haar krijtlijnen herinneren ons aan bewegingen. Hoe verplaatsen we ons door deze ruimte en waar was er veel circulatie toen het nog een frituur was? Soms refereren haar lijnen aan taal. We zien letters, aanzetten tot woorden en grafische vormen die aanwijzingen geven over het beloop van de ruimte.

Deze performance herneemt Gers van 16 tot en met 23 februari. Elke dag is een nieuw begin. Iedere performance biedt haar de kans om andere aspecten van de ruimte te belichten. Ze tekent dagelijks een ander grondplan als vertrekpunt, vormgegeven in een dagblad. Dat geeft haar richting, zonder het plan exact uit te voeren. Gers maakt een compositie, waar ritme en belijning voor een esthetisch geheel zorgen. Haar gevoelens, de aanwezigen en de kalkwagen bepalen mee de compositie. Onverwachte omstandigheden creëren openheid, houden het speels en bieden mogelijkheid tot improvisatie. De kalklijnen zijn sporen. We kunnen ze volgen, maar ze laten ook een spoor achter van datgene wat plaatsvond. Het zijn tijdelijke markeringen, bewegingen in een moment. Alles komt en gaat.

Haar eerste performance vult de vloer met kalklijnen, een reactie op de dichtbevolkte wijk. Het resultaat van de laatste performance blijft zichtbaar tot het einde van de tentoonstelling.