De Franse kunstenaar Honoré Daumier werd geboren op 26 februari 1808 in de oude havenstad Marseille. Zijn vader was een glazenmaker die in zijn vrije uren de literatuur beoefende. Een dichtbundel van hem, 'Un matin de Printemps', kende een kortstondig succes. In 1816 vestigden de Daumiers zich te Parijs. Daar de financiële toestand van de familie niet te rooskleurig was moest de jonge Honoré reeds vroeg uit werken gaan. Zijn eerste betrekking was klerk-loopjongen bij een deurwaarder. Terwijl hij voor zijn opdrachtgever de veelal ongunstige boodschappen ter bestemming bracht, zag hij de droevige ellende die overal heerste. En hij begreep zeer vlug hoe onrechtvaardig een groot deel van de toenmalige bevolking behandeld werd door het gerecht.
Het leven van de arme lieden aan de ene kant, en anderzijds de wereld van het gerecht, zullen later een grote inspiratiebron zijn voor zijn werk. De verontwaardiging heeft bij de jongeling een blijvende liefde opgeroepen voor het lot van iedere dag van de gewone man uit elke straat. En alhoewel Daumier behoort tot de generatie van de School van Barbizon, zal hij niet zoals zijn vrienden landschappen schilderen maar wel figuren, mensen, mannen, vrouwen en kinderen, zo gegrepen uit het volle leven rondom hem. Het tweede beroep van Honoré was helper bij de boekhandel Delaunay. Hier wordt hij betoverd door de talrijke prenten die in grote hoeveelheden te koop worden aangeboden. Het fotomechanisch clicheren is nog niet in gebruik en alle afbeeldingen worden op een ambachtelijke manier gedrukt. Vooral de steendruk (lithografie) is in volle expansie. Benevens het economisch winstpunt van een grotere oplage biedt het ook artistieke voordelen. De kunstenaar tekent zijn onderwerp direct op de steen en zo kan hij de vrije teugel laten aan zijn inspiratie. Honoré Daumier is een en al bewondering. De zuiderse pathetische uitroepen van zijn moeder kunnen hem niet tegenhouden. Hij wil dringend veranderen van beroep en in de eerste plaats leren tekenen.