Binnen de negentiende-eeuwse huiselijkheidsideologie speelde de vrouw een belangrijke rol als ‘mooimaker’ van zichzelf en haar woning. Met het oog op comfort decoreerde ze het interieur met zachte kussens en texturen, gedrapeerde stoffen, handwerk en allerlei snuisterijen. Ook haar lichaam werd overladen met lagen textiel en passement. Daardoor ging ze op, of dreigde ze zelfs te verdwijnen, in haar interieur.
Die visuele versmelting kreeg een doordachte vorm toen enkele mannelijke vormgevers, onder wie Henry van de Velde, vrouwenkleding gingen ontwerpen. Vanuit een streven naar harmonie stemden ze architectuur, meubilair, decoratie, kleding en accessoires op elkaar af tot een totaalkunstwerk.
Ook modernistische (interieur)architecten zoals Adolf Loos, Lilly Reich en Le Corbusier hadden een mening over mode, die samenhing met hun visie op design. Ze streefden naar functionaliteit en streden tegen ornamentatie.
Hedendaagse creaties van onder andere Maison Margiela, Ann Demeulemeester, Raf Simons en Hussein Chalayan bieden in de tentoonstelling een reflectie op de historische verhouding tussen interieur en mode.
