Inge Roggeman (°1966) vertaalt moeilijke of vreugdevolle momenten naar stille tastbare herinneringen. Een vezel, een lapje stof en verweerde vondsten liggen vaak aan de basis van haar werk.
Het werk van Inge Roggeman balanceert tussen het zekere en het onzekere; de bewuste keuze van het materiaal versus het eindresultaat dat nooit vast staat. Door een veelzijdige bewerking en geduldig en ambachtelijk naaiwerk, verandert de grondstof in een kwetsbare huid. De oorspronkelijke materie komt slechts beperkt tot uiting. Deels door het sobere kleurgebruik en de traagheid van het creatieproces oogt het eindresultaat verstild en krijgt het een fragiele signatuur.
In een ver verleden was Inge Roggeman docent beeld. Haar loopbaan nam echter een andere wending en gedurende jaren raakte zij geen potlood meer aan. Tot het keerpunt waarop alles wegviel. De academie werd haar toevluchtsoord. Het textielatelier van Jeannine De Raeymaecker inspireerde haar om opnieuw artistiek aan de slag te gaan.
In het kader van zinderende stilte