STEDEN KUNNEN VOOR IEDEREEN IETS TE BIEDEN HEBBEN, ALLEEN OMDAT EN ALLEEN WANNEER ZE DOOR IEDEREEN WORDEN GEMAAKT” Jane Jacobs, Amerikaanse stadsactiviste en voorvechter van stadsplanning op mensenmaat
Sinds Horst in 2019 op de militaire basis “Asiat” landde, transformeerde de site van een ruw en onbestemd kader (een blanco canvas waarop dj's, kunstenaars en architecten hun stempel konden drukken) tot een nieuwe stadswijk in volle ontwikkeling. Asiat Park verwelkomt momenteel verschillende organisaties met een focus op cultuur, vrije tijd en gemeenschapswerk, om samen te bouwen, creëren en verbeelden. Langzamerhand wordt de site zo een broodnodige long voor welzijn, creativiteit en samenhorigheid in Vilvoorde en bij uitbreiding Brussel. De editie dit jaar markeert een heroriëntatie van de artistieke aanpak van Horst, gericht op een symbiose tussen kunst en dit nieuwe ecosysteem. Ze hopen zo een impact te creëren die de tijdelijkheid van een kunsttentoonstelling overstijgt. De deelnemende kunstenaars worden protagonisten in dit traject, en werken nauw samen met Horst om site-specifieke werken te maken die het toekomstige potentieel van de locatie aanboren — of dat nu functioneel en permanent is, dan wel conceptueel en symbolisch.
Where the wild things are is een eerbetoon aan hen die de stedelijke ruimte definiëren, aan hen die steden leefbaar en levendig maken, aan hen die louter dankzij hun aanwezigheid de harde contouren van onze gebouwde omgeving verzachten. We kijken naar burgers, tijdelijke bezoekers en gemeenschappen die vaak geweerd worden door stadsbesturen, projectontwikkelaars en stedenbouwkundigen. We waarderen en vieren net die energieën die we gewoonlijk niet gerepresenteerd zien in de strakke renderings van de zogenaamde “steden van morgen”.
Een videowerk van de Siciliaanse kunstenaar Elisa Giardina Papa volgt een bende tieners met getunede fietsen in een moderne interpretatie van een traditionele Siciliaanse legende, om te reflecteren over disruptie en mythologische vrouwelijkheid.
De in Brussel gevestigde Angolees-Zambiaanse kunstenaar Maria Muehombo Aka M I M I groeide een hangende tuin van organisch materiaal met beschilderd canvas, om onze vergeten banden met de natuur terug aan te halen.
We treffen ook Nachtwinkel aan van het iconische Gentse label Deewee: een replica van één van de meest ondergewaardeerde ruimtes van het hedendaagse stadsleven.
Daar tegenover creëerde de Britse kunstenaar Mark Leckey een donker en grimmig decor, gedomineerd door een grootschalig nieuw videowerk waarin een dreigend zeegezicht en een snoepjes-kleurige lucht elkaar ontmoeten (in samenwerking met Bottega Veneta).
Centraal op het Asiat-terrein staat een permanent monument dat bezoekers de mogelijkheid biedt af te koelen dankzij een geïntegreerd voorouderlijk luchtkoelsysteem, bedacht door Belgische kunstenaar Sharon Van Overmeiren samen met Het instituut voor Volkswarmte.
De Franse kunstenaar Marc Leschelier deed onderzoek naar geïmproviseerde architectuur, hetgeen resulteerde in een disfunctioneel paviljoen gemaakt van steigers en gedrapeerd beton, genesteld in de tuin van Asiat Kiosk.
Tijdens het festival organiseerde de Libanese kunstenaar Joe Namy een bijeenkomst van autotuners, een performance die werd vertaald in een fysiek pulserende kunstinstallatie voor de tentoonstelling.
Het Griekse mode- en kunstcollectief Serapis transformeerde ons cirkelvormige paviljoen in een immersieve setting. Met hergebruikte vrachtwagenzeilen en big bags wordt zo gehint naar de logistiek van handelsroutes en de verborgen arbeid die ten dienste staat van onze hypergeglobaliseerde samenleving.
Een hoofdstuk uit het iconische Life on the Caps van de Marokkaanse kunstenaar Meriem Bennani verkent verder dissidentie en ongehoorzaamheid als vitale en noodzakelijke vormen van burgerschap in een futuristische video.
Tot slot ontwikkelde de Emirati kunstenaar Farah Al Qasimi een lichtgevende muzikale tuin met bloemen en muziekinstrumenten in de openlucht, die kinderen en volwassenen uitnodigt om bij te dragen aan de melodieën van het park en het plaatselijke plantenleven. De tentoonstelling haalt haar inspiratie uit de onderbuik van ons stedelijk weefsel; waar de energie trilt en de stad leven inblaast.
Where the wild things are brengt zo een ode aan maakbare en ongereguleerde, maar noodzakelijke vormen van gemeenschapsleven en creativiteit, aan ongehoorzaamheid en ontwrichting, aan hen die opereren buiten de geijkte paden van het georganiseerde consumentgerichte openbare leven.