“Ik stel me u voor, dit boek in handen, terwijl gij ontdekt wie wij zijn, manadiers (veefokkers) en gardians (veehoeders) van de Camargue, dankzij Soleil Noir van Roger en Gaëlle. Vanaf onze eerste ontmoeting, in de herdershut, wist ik dat zij het vertrouwen waard waren en ik werd niet ontgoocheld. Meer dan vier jaren hebben zij zich ondergedompeld in onze manade (veefokkerij), en daarna in die van onze collega’s, waarbij zij zowel de sombere als de zonnige kant van ons bestaan hebben gedeeld. Hun beelden leggen de zeldzame en de huiselijke momenten vast van de mannen die wij zijn, de mannen van het moerasland, gepassioneerd door ons universum, verheerlijkt in wit en zwart, in oker en licht. Hun werk legt ons geheugen, dat op de eerste plaats oraal is, vast op papier.” Deze woorden uit het boek Soleil Noir zijn van de manadier Jean Lafon. In de Camargue schittert niet alles, en nog minder in het dagelijkse leven van de vrouwen en de mannen die haar bevolken. Dat is wat Gaëlle Henkens en Roger Job ontdekt hebben. Soleil Noir is een werk op lange termijn, door de twee fotojournalisten gedurende vier jaren gerealiseerd in de Camargue. Jaren waarin zij zich ondergedompeld hebben in het dagelijkse leven van meerdere veehouders, fokkers van paarden en stieren, in die families van manadiers die hun niet enkel hun passie, maar ook hun angsten en hoop hebben doorgegeven. Na meer dan 176 opnamedagen en een veelheid aan opgenomen beelden, hebben de fotografen getracht een unieke cultuur, die in de dorpen van de Rhône Delta standbeelden en graven opricht ter ere van hun stieren, te begrijpen en door te vertellen. Soleil Noir toont ons stijlvol een vreemde passie voor de stier, een aparte verering die niets te maken heeft met de Spaanse stierengevechten, want in de Camargue speelt men met de stier maar doodt men hem niet. Het dier is god, niet de man die rakelings langs hem strijkt.
Gaëlle Henkens
De veertigjarige Gaëlle Henkens bezit een diploma Sociale Wetenschappen. Daarna behaalde zij een fotografiediploma aan Saint-Luc in Luik. Gedurende jaren heeft zij tegelijkertijd het beroep van sociaal werkster en van onafhankelijke fotograaf gecombineerd, hoofdzakelijk in het domein van de vluchtelingen en de daklozen. Haar reizen in Afrika, Oost-Europa en Azië, maar ook de confrontatie met de grote armoede in België, hebben in haar de behoefte doen ontstaan om slecht gekende realiteiten te verhalen, door te geven en te documenteren. Als huidig voltijds freelance fotografe neemt zij graag haar tijd, de tijd om aan te voelen, te ervaren wat er omheen haar gebeurt, teneinde zich in die onderwerpen te verdiepen. Tussen fotojournalistiek en documentaire fotografie, werkt zij hoofdzakelijk aan lange termijn projecten, het zij in de sector van de landbouw, de migratieproblematiek of de tradities in de Maghreb. Zij zoekt er de eigenschappen van de mens op, zijn daadkracht en zijn weerstand. Haar reportages heeft zij in meerdere magazines gepubliceerd zoals National Geographic, Le Figaro Magazine, L’Humanité, Le Vif, Tchak!, We Demain, Le Pèlerin, La libre Belgique, 24h01... Zij is medeauteur van het boek Soleil Noir, Camargue, le peuple du taureau verschenen bij de Editions du Chêne, Parijs, mei 2019. Haar foto’s worden verspreid door Divergence Images.
Roger Job
Roger Job (50 jaar) is schrijver en fotograaf. Hij behaalde het journalistendiploma aan het HIECS Brussel waar hij tegenwoordig gastdocent is. Zijn reportages werden gepubliceerd in magazines zoals Paris Match, Newsweek, The Independant on Sunday, Geo, Le Monde, La Repubblica of National Geographic... Zijn foto’s werden verspreid door het agentschap Gamma. Zijn fotografische loopbaan heeft hem lang aan de zijde van slachtoffers van catastrofes en oorlogen gebracht. Prix Reporters sans Frontières in 1992 voor een reportage over de exodus van vluchtelingen uit Mozambique in Zuid-Afrika, in 1999 ontving hij de prijs van de Stichting SPES voor zijn werk over “Les derniers peuples pasteurs de l’humanité”. En in 2011 de Nikon Press Award en de Days Japan Jury Award voor zijn werk over de nomadische herders van de Turkana (Kenya). Dit werk heeft het voorwerp uitgemaakt van een tentoonstelling in het Musée de la Photographie in Charleroi en in het Maison de la Photographie Robert Doisneau van Gentilly (Parijs). Hij heeft Lettres sans Frontières gepubliceerd (1994), Congo (2000), Des Hommes et des Chevaux (2004), Turkanas, les premiers derniers hommes (2012) en Marque ou crève (samen met F. Loore) (2014), dat eveneens het onderwerp heeft uitgemaakt van een tentoonstelling over het behandelen van mensen in het voetbal (Nikon Press Award 2013). De Belfius Prijs werd hem tweemaal toegekend, in 2016 voor zijn werk over de narcoticabrigade van Charleroi en in 2020 voor een reportage over de geriatrische dienst in tijden van Covid in het ziekenhuis CHwapi in Doornik.
