Aglaia Konrad ontwikkelt voor Mu.ZEE een nieuwe ruimtelijke installatie. Inherent aan haar praktijk, vertrekt ze vanuit de architectuur van de tentoonstellingsplek. Die bestaat uit twee zeer verschillende aaneensluitende ruimtes die niet als tentoonstellingsarchitectuur ontworpen zijn. Het ene deel deed dienst als opslagruimte voor het warenhuis S.E.O. en het andere vormde de verbinding met de latere architectuur van Gaston Eysselinck. Het bos van zuilen, de verschillende niveaus en de manier waarop de architectuur werd getransformeerd en desoriënteert, vormen het vertrekpunt voor de installatie van Aglaia Konrad.
Aan de hand van verschillende ruimtelijke ingrepen benadrukt ze de eigenaardige architectuur. De twee zalen krijgen een nieuwe rol toebedeeld als private binnenzone en publieke buitenruimte. Aglaia Konrad laat de wanden ongebruikt en doorbreekt de circulatie. Het exterieur wordt naar binnen gezogen met spiegels en met een nieuwe serie foto’s die is gebaseerd op onderzoek naar de landschapsarchitecte Alina Scholtz (1908-1996, Polen). De installatie bevraagt op die manier hoe binnen en buiten, maar ook privaat en publiek zich tegenover elkaar verhouden.
