Ludo Bekkers (1924) is autodidact (muziek, literatuur, beeldende kunst, Italiaans) en begon op zijn 21ste als regisseur-omroeper, daarna ‘presentator’ bij de Belgisch Nederlandse Radio Omroep (BNRO). Al snel wilde hij het strakke carcan van radioprogramma’s doorbreken en begon hij met het samenstellen van programma’s voor bepaalde doelgroepen, een gewaagde onderneming in de woelige periode van repressie. In 1957, na twaalf jaar radio, maakte hij de overstap naar televisie. Als programmator aan de dienst Varia maakte hij wetenschappelijke, culturele en vrouwenprogramma’s. Op het voor televisie onontgonnen terrein kon hij experimenteren met programma’s over beeldende kunst en later architectuur en fotografie. In 1962 kreeg hij als eerste ‘de prijs van de TVkritiek’ voor zijn programma’s over beeldende kunst. Later volgden de Sinjaalprijs en de Bert Leysenprijs. Bekkers maakte in 1970 een uitstap door de eerste directeur en grondlegger van het Internationaal Cultureel Centrum (ICC). Twee jaar later keerde hij terug naar de televisie. Tijdens en na zijn periode bij de televisie schreef hij kunstkritische en journalistieke artikelen voor gerenommeerde tijdschriften. In 2019 (!!) post hij geregeld nog nieuwe bijdragen over expo’s en andere kunstzaken op Knack.be. Foto ©weg.be