Zoals ook uit ons schilderij blijkt, laafde Watteau zich aan de werken van zijn belangrijkste voorgangers. Wij zien dit vaak bij grote kunstenaars: in hun oorspronkelijke kijk op de wereld schamen zij zich niet gebruik te maken van de vondsten van anderen. Het kan ook niet anders; Watteau leefde, evenals wij zelf, in een bepaalde traditie. De talloze briljante tekeningen, die wij van Watteau kennen, laten daarentegen tevens zien welk een enorm observatievermogen hij aan een grote realiteitszin wist te paren. In zijn schilderijen evenwel breekt al vroeg de sfeer van een verdroomde fantasiewereld door, die gaat samenspelen met een op de realiteit gegrondveste observatie en met uit de traditie afkomstige elementen. Op ons schilderij - dat omstreekt 1716 werd gemaakt - is het spinstertje weergegeven op een wijze, die herinneringen aan de 17de-eeuwse Nederlandse genreschilders, zoals Ter Borch, oproept. Anderzijds bezit de voorstelling als geheel, mede door het poëtische verschiet, niet meer de nuchterheid en klare realiteitszin, die veelal het werk van onze 17de-eeuwse meesters kenmerkt.
De oorspronkelijkheid van Watteau's werk moet men zoeken in het gebied tussen fantasie en werkelijkheid. Het karakteristieke genre dat door Watteau in de mode is gekomen is de schildering van de 'fêtes galantes'. Het zijn afbeeldingen van ontmoetingen van uiterst verzorgd geklede jonge mannen en vrouwen, in een theaterachtige of arcadische omgeving, waarbij het vermaak wordt gevormd door conversatie, dans en muziek.
Het zijn rituelen van de liefde uit de tijd van Watteau; de jeugd kent heden ten dage andere rituelen, voor buitenstaanders soms onbegrijpelijke en wellicht, niet vrij van melancholie en triestheid. De welgestelden uit Watteau's tijd verborgen hun gevoelens achter een masker van elegante vrolijkheid of achter het spel van een onwerkelijke arcadische wereld, zoals op het Rotterdamse schilderij. Zoals geen ander, heeft Watteau bepaalde inhouden van zijn tijd gestalte gegeven. De uiterst delicate en hoogst originele sfeer van zijn werk wordt men pas met recht gewaar als men het vergelijkt met de schilderijen van zijn oppervlakkige navolgers Pater en Lancret. Watteau's werk behoort tot de geniaalste uitingen van de Franse beschaving. Zijn veelzijdigheid was opmerkelijk. Wij kennen veel detailstudies van hem, die hij soms letterlijk in zijn galante voorstellingen overnam, verder enkele naaktstudies - het merendeel werd door hem op het laatst van zijn leven vernietigd -, landschappen, dierstudies, militaire voorstellingen, oosterlingen en portretten.
Watteau behoort tot die werkelijk grote kunstenaars, die bij het Nederlandse publiek te weinig bekend zijn en dientengevolge te weinig gewaardeerd worden. In Nederland zijn wij bovendien zo lang onder de invloed gebleven van de schilderkunst uit onze 'Gouden Eeuw', dat wij nauwelijks oog hebben kunnen krijgen voor de kwaliteiten van deze zo jong gestorven grootmeester uit de Franse schilderkunst. Hoewel de schilder tijdens zijn leven weinig waardering ondervond, werd zijn werk in de loop van de 18de eeuw in Frankrijk en spoedig daarbuiten vooral door vorstelijke collectioneurs verzameld. De galante wereld van Watteau's personages is echter wezensvreemd aan het Hollandse karakter zodat zijn werk in Nederland een zeldzaamheid is gebleven.
Het hier besproken schilderij, dat afkomstig is uit de verzameling van Beuningen, is dan ook het enige schilderij van Watteau in Nederlands bezit.
