Het is Kirgizië niet. De straatbeelden van Magnum Photography Awards-laureaat Paul D’Haese in Winks of Tangency zijn op-en-top Belgisch. Nochtans waan je je in een parallelle wereld. Het lijken verlaten filmsets, waar de decors zijn blijven staan en de rekwisieten zijn blijven liggen. Nergens wordt een locatie meegegeven, de wereld van D’Haese is ontdaan van haar identiteit. De langlopende reeksen waaruit geselecteerd werd, verwijzen eenvoudig naar het universum dat D’Haese onderweg vorm geeft: Belgopolis, Building An Imaginary City, Stuffy Shell.
René Magritte bracht losse elementen samen op een doek. D’Haese doet iets gelijkaardigs wanneer hij onze regio uitkamt. Wat we in de loop van de tijd quasi achteloos hebben samengebracht, lijst de fotograaf minutieus in, precies zoals hij het aantrof. Soms voelt de schaal onwezenlijk, soms geeft de uitlijning een Eschereffect.
