Dit is het verhaal van een doos met negatieven die in het jaar 2000 werd ontdekt op een vuilnisbelt ergens in Latijns-Amerika, toen fotograaf Jean-Marc Wull en zijn echtgenote er drie jaar lang met een busje rondreisden. Een doos met negatieven die werd gevonden, meegenomen en dan vijftien jaar lang opnieuw werd vergeten tot de fotograaf het zich herinnerde en besloot ze eens aandachtiger te bekijken. Eerst moest hij zich, tussen zoveel herinneringen waar deze woestenij zich bevond en de negatieven onderzoeken om de origine te achterhalen van de fotograaf aan wie Jean-Marc Wull een eerbetoon wilde brengen. Bij de honderden identiteitsfoto’s, allemaal anonieme gezichten in zwart-wit, was er één portret dat hem een gouden tip bezorgde: een brandweerman met insignes op zijn uniform waarop de naam en het land te lezen stonden: Guatemala. Veel meer had Jean-Marc Wull niet nodig om te beslissen terug te keren naar het land en daar zijn onderzoek voort te zetten, in het gezelschap van Florent de la Tullaye, een vriend en documentairemaker die net zoals hij gefascineerd was door de portretten die van de vergetelheid waren gered.
De twee onderzoekers hadden geen andere keuze dan langs te gaan in de brandweerkazernes van Guatemala, in de hoop de persoon te vinden die op dat moment hun enige houvast was om tot bij de fotograaf te raken. Het geluk was met de twee vrienden: Carlos E. Leon woonde in Chiquimulilla, in het departement Santa Rosa in het zuiden van het land, aan de grens met El Salvador. Van hem hoorden ze dat Arthuro Gaëtan, die al meer dan dertig jaar dood was, de dorpsfotograaf was geweest. Jean-Marc Wull herkende en fotografeerde met zijn Rolleiflex iedereen die nog leefde vijftig jaar na hun passage in de studio. Hij zette zijn onderzoek voort waardoor hij tot een resultaat kwam dat de verwachtingen overtrof, het documenteren van het leven van deze kleine Zuid-Amerikaanse gemeenschap, een continent waarvan de inwoners en de landschappen hem nog altijd blijven boeien.
Jean-Marc Wullschleger of Jean-Marc Wull (geboren in 1979) is een Franse fotograaf die in Brussel woont en werk. Als portrettist, fotograaf en reiziger staat hij niet voor een vorm van fotografie maar voor een manier van fotograferen, waarbij hij blijk geeft van een echte nabijheid en een groot respect voor wie hij fotografeert. Met zijn Rolleiflex legt hij de weerspiegeling vast van een cultureel erfgoed, vol schoonheid en warmte. Of het nu via de portretten is die hij maakte in de enige zwarte gemeenschap in Bolivia, de foto’s van de Secoya-bevolkingsgroep in het Amazonegebied of de Mapuche in Chili, hij geeft het bestaan van de gemeenschappen weer om de realiteit ervan beter te kunnen waarnemen