Century Bingo is de eerste solotentoonstelling van kunstenaar en schrijver Bassem Saad (1994, Beiroet, Libanon) in België. In haar werk onderzoekt Saad zowel historische als hedendaagse vormen van strijd en brengt ze structuren en ideologieën tot leven door middel van gesprekken. Met een achtergrond in architectuur richt Saad zich vaak op stedelijke ruimtes, onder meer in steden zoals Beiroet, Berlijn, New York en nu Brussel. Haar werk onderzoekt de dynamiek van genormaliseerde crises en controle door middel van infrastructuur, soft power en beleid. Tegelijkertijd verkent ze hoe er gerechtigheid kan komen in de nasleep van imperialisme. Saads werk, gekenmerkt door een humoristische ondertoon, biedt een niet-lineaire interpretatie van de geschiedenis, waarbij momenten van breuk en continuïteit in verschillende contexten worden belicht.
In Century Bingo presenteert Saad een nieuwe gelijknamige collage-installatie, die de structuur van een traditioneel bingospel imiteert. De tentoonstelling toont ook de films Congress of Idling Persons (2021) en Kink Retrograde (2019; 2022), een tekstinstallatie getiteld Destiny? (2024) en een reeks lenticulaire werken getiteld Suppose that Rome is not a human habitation (2022–heden). In Century Bingo wordt ook het nieuwe werk Permanent Trespass gepresenteerd, gemaakt in samenwerking met auteur Sanja Grozdanić. Het werk is gebaseerd op Saad en Grozdanić’s theaterperformance Permanent Trespass (Beirut of the Balkans & the American Century). Dit nieuwe werk toont een dialoog tussen twee rouwsprekers die elkaar ontmoeten op locaties uit een schijnbaar vervlogen tijdperk. De werken hebben een cyclische en expansieve opbouw, die de toeschouwer uitnodigt na te denken over de verwevenheid van persoonlijke verhalen en bredere historische onrechtvaardigheden. Century Bingo is een onderzoek naar de huidige tijd en stelt gangbare ideeën over lot, geloof, vooruitgang en verovering in de politieke geschiedenis ter discussie.
De tentoonstelling richt zich op de ‘American Century’, een term die de Amerikaanse wereldheerschappij beschrijft die begon na de Tweede Wereldoorlog. De werken belichten belangrijke momenten uit de afgelopen honderd jaar, zoals de Palestijnse Nakba, Black Lives Matter, de Arabische Lente en de gebeurtenissen van 7 oktober. Ze combineren momenten van opstand en vreugde met die van verlies en nederlaag. Centraal in de tentoonstelling staat de vraag wat er kan komen nadat we afscheid hebben genomen van deze eeuw en haar slachtoffers hebben herdacht. Welke nieuwe vormen van sociale ordening zouden kunnen ontstaan in een multipolaire wereld en welke rol zouden wij daarin kunnen spelen?
