Tuur en Flup Marinus

Flup: “Ik denk dat we onze kunstenaarsambities een beetje van onze moeder meegekregen hebben, zij heeft ook aan Sint-Lucas gestudeerd. Ik ben heel jong beginnen tekenen en verslond strips bij de vleet. Ik wou eigenlijk al tijdens mijn middelbare studies naar Sint-Lucas, maar dat mocht niet van thuis.” Uiteindelijk maakt hij zijn humaniora af in het Sint-Ritacollege in Kontich in de richting Talen-Wiskunde. Nadien is hij even verzadigd van de theorie en trekt naar het RITCS in Brussel waar hij de opleiding voor cameraman volgt, die hij niet helemaal afmaakt. Ondertussen is hij wel weer aan het tekenen en op aanraden van zijn toenmalige vriendin verandert hij van school en volgt in Sint-Lucas Brussel de opleiding beeldverhaal. Hij studeert er af als master in 2010. Heeft hij ooit aan animatiefilm gedacht? “Jawel, ik heb animatiefilmpjes gemaakt, maar ik vind het als procedé iets te omslachtig en te intensief, alhoewel beeldverhaal ook best intens kan zijn. Mijn voorkeur ging uit naar strip, ik wou verhalen vertellen, maar op het einde van mijn opleiding ben ik meer in de cartoon geïnteresseerd geraakt. Het is een beetje datzelfde verhaal vertellen, maar dan in een kernachtig beeld. En dat doe ik nu nog steeds.”

Flup: “Het was tijdens mijn laatste masterjaar dat het plan is gerijpt en dat we eraan zijn begonnen. We communiceren veel met mekaar. Ik was toen ook bezig met mijn masterproef en tekende cartoons waarbij het is beginnen opvallen dat het steeds gaat om mannen die duidelijk worstelen met iets, met hun plek in de wereld, mannen die hun positie binnen de moderne samenleving ietwat bedreigd zien. Ik zocht steeds een bepaald soort beelden en probeerde daar een tekst op te plakken die evenwaardig is aan het beeld. Ik blijf dat nog steeds doen.” Hij heeft hier en daar wel eens gesolliciteerd als cartoonist bij een krant of tijdschrift en kreeg dan te horen dat ze het wel goede tekeningen vonden, maar dat ze niet pasten in hun blad. Toegeven aan de heersende smaak of werken in opdracht wil hij niet. Hij toont zijn werk binnen het circuit van de beeldende kunst, in kleine en grote tentoonstellingen, en misschien komt er wel een eigen uitgave van zijn tekeningen. Zijn tekeningen getuigen van een bijzondere en absurde humor en het grote voorbeeld is de Nederlandse Gummbah (Gertjan van Leeuwen, °1967). “Het is onze oudste broer die me op een te jonge leeftijd Gummbah heeft leren kennen. Ik denk dat ik twaalf was toen het tekenen van cartoons is begonnen. Op vakantie met de familie zinnen opschrijven en doorgeven en daar dan een tekening bij maken. Daar heeft de absurde humor van Gummbah mij helemaal ingepakt.” Stilaan kregen de figuren dierenpakjes aangemeten en ook dat lijkt achteraf gezien niet zomaar te zijn gebeurd: de beide broers hebben een fascinatie voor het dierenrijk.

Na het zien van hun postzegelproject gaf een goede vriend hen een reeks oude stereoscopische kaarten. Stereoscopen zijn zowat de voorlopers van de twintigste-eeuwse viewmaster. De broers waren getroffen door de krachtige esthetiek van de kaarten, maar evenzeer door de soms problematische koloniale retoriek die erin werd gehanteerd. Ze waren uitgenodigd naar Venetië voor een van de off-projecten van de biënnale in 2017. De broers zagen een zekere congruentie tussen het Venetiaanse masker en het toestel dat je voor je gezicht dient te houden om de stereofoto’s te bekijken. De bezoeker zou dus deel uitmaken van een performance. Door de vele uitdagingen op inhoudelijk en technisch vlak is het een langlopend schilderkunstig project geworden waaraan gestaag wordt verder gewerkt. Hier en daar zijn al stereoscopische schilderijen van hen te zien geweest. Ze werken nu naar de realisatie ervan in de volgende Coup de Ville in september van dit jaar. De schilderijen worden eerst op het juiste en originele (kleine) formaat geschilderd en daarna uitvergroot. Ze experimenteren verder om de schilderijen op drie formaten uit te werken. Ze zijn er van overtuigd dat de werken ook zuiver als schilderij kunnen werken. Wie de tentoonstelling Dali & Magritte in de KMSKB bezocht, kon vaststellen dat Dali hen in dit geloof is voorgegaan.