Feestelijke heropening met kleuren, klanken en Bram Bogart

Het PMMK vond ruimte voor uitbreiding in twee nog ongebruikte delen van de voormalige coöperatieve: de binnenkoer en de vroegere biertrekkerij ( daar waar het bier op flessen werd getrokken). Ook de kelders onder deze ruimtes worden momenteel ingericht als tentoonstellings­ruimte en zullen in de toekomst gebruikt worden voor tijdelijke tentoonstellingen. Van de sluiting van het museum werd gebruik gemaakt om alle zalen grondig op te frissen en de vaste collectie een nieuwe opstelling te geven. 

De eerste tentoonstelling in het heringerichte Museum voor Moderne Kunst is de eerder aangekondigde retrospectieve Bram Bogart (°1921, Delft). Bogart werkte aanvankelijk als huisschilder, later schilderde hij ook uithangborden voor bioscoopgevels. Vanaf 1939 wijdt hij zich volledig aan de schilderkunst. Tot 1948 schildert hij landschappen, stillevens en figuren in een stijl vergelijkbaar met die van Constant Permeke en Vincent Van Gogh. Vanaf 1950-51 overheersen de kleuren wit en blauw zijn palet. Geschilderde voorwerpen lijken ook meer op tekens, waaruit blijkt dat de toets en de schrif­tuur van het penseel aan belang wint. Dit tachistisch expressio­nisme houdt hij aan tot 1959. 

Als Bogart 40 is, komt de grote ommekeer: het schilderij staat niet meer verticaal op de schildersezel, maar wordt op de grond bewerkt. Houten panelen overtrekt hij met jute, waarop hij een vette specie van kleurpigment gemengd met olie, mengvernis, siccatief en krijtwit aanbrengt De dikke brij bewerkt hij met brede troffels. Liefst plaatst Bogart twee of drie kleurvlakken naast elkaar, terwijl "het teken" de hoofdrol blijft spelen. 

Deze retrospectieve tentoonstelling toont dat het matièrisme van Bram Bogart zelfs Tapiès aankondigde. Waar Bram Bogart alle aandacht krijgt in ons land, kijkt hij nog steeds uit naar erkenning in zijn vaderland.