In de voetsporen van Masereel, peetvader van de beeldroman, is Judith Vanistendael te gast – internationaal gewaardeerd om haar diepmenselijke en aangrijpende beeldromans. Regelmatig reist ze naar Europese asielcentra waar ze verhalen van bewoners vastlegt terwijl ze hen portretteert: een tekening in ruil voor hun verhaal. Wat gebeurt er wanneer wij zelf vluchteling worden? Hoe verhalen maken over klimaatverandering, het meest urgente probleem van deze tijd? Met deze vragen verblijft ze in residentie in het huis en geeft ze ons een unieke inkijk in haar tekeningen en verhalen.
Judith Vanistendael (°1974) is een prijswinnende Belgische striptekenares en illustratrice. Haar graphic novels als De Maagd en de Neger (2007) en Toen David zijn stem verloor (2012) zijn wereldwijd vertaald. Met Pelgrim of niet? (2015) tekende ze het verhaal van haar voettocht naar Santiago de Compostela. In 2017 bezocht ze de vluchtelingenkampen Moria en Kara Tepe op Lesbos. In getekende reportages legde ze het dagelijkse leven van de vluchtelingen vast. Zonet werd ze bekroond met de Vlaamse stripprijs De Bronzen Adhemar en mocht ze als eerste vrouwelijke stripmaker een beeldverhaal ontwikkelen in het Louvre.
Voor deze avond nodigt Judith Vanistendael schrijfster Moya De Feyter uit. Zij viel el enkele malen in de prijzen met poëzie zowel als proza en richtte de klimaatdichters op. Klimaatverandering is dan ook een belangrijk thema in haar werk. Samen met Judith buigt Moya zich over de vraag hoe deze acute problemen vorm kunnen krijgen in fictie.
Moya De Feyter (°1993) schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In 2015 won ze Frappant, in 2017 de Poëziewedstrijd van de Universiteit Antwerpen en in 2012 én 2017 haalde ze de finale van Write Now. In 2018 verscheen haar geprezen debuutbundel Tot iemand eindelijk. Eind mei 2019 kondigde de auteur met een bijzondere literaire performance haar nieuwe bundel aan. Massastrandingen is een caleidoscopisch prozagedicht waarmee ze de J.C. Bloem-poëzieprijs 2021 heeft gewonnen. In het voorjaar van 2022 verscheen Een heel dun laagje, een poëtisch, filosofisch en persoonlijk onderzoek naar licht in al zijn vormen: als natuurlijk verschijnsel, als ritueel kompas, als tegenhanger van duisternis, als icoon van geluk, als deeltje, als golf. In honderden stukjes proza probeert Moya De Feyter het licht te naderen door er in alsmaar grotere omwegen omheen te dansen. In 2022 mocht Moya De Feyter de PrixFintroPrijs voor Nederlandstalige literatuur in ontvangst nemen.
