Goud geeft ons stof tot nadenken

Luisteren naar het levensverhaal van Georgette is als het lezen van de autobiografie van Patti Smith. Er waren geen wilde uitspattingen met Andy Warhol, maar wel samenwerkingen, vriendschappen en feestjes met onder meer kunstpaus Jan Hoet en kunstenares Berlinde De Bruyckere. Dat Georgette een wild leven heeft gekend, en hiervan met volle teugen genoot, wordt onmiddellijk duidelijk wanneer ze 70 jaar in 70 beelden toont, een publicatie ter ere van haar zeventigste verjaardag.

Na een opleiding binnenhuisarchitectuur aan het KASK (afstudeerklas 1965), startte Georgette als medewerker cultuur en evenementen aan Stad Gent waardoor ze mee instond voor de organisatie van tentoonstellingen. Dat Georgette haar eigen rebelse weg volgde, valt niet te ontkennen. I do it my way, is dan ook de slagzin in haar leven. Een voorbeeld hiervan is haar bewust chaotisch ingerichte stand voor het Festival van Vlaanderen (1984), getiteld De rush naar het Festival. Deze had een post-it nodig met de boodschap “gelieve niet op te ruimen”, maar moest helaas van hogerhand al na één enkele dag worden weggehaald.

Hoewel het hele huis van Georgette doet denken aan een museum met een ruime verzameling aan art déco-werken en moderne kunst, heeft ze ook een afzonderlijk curiositeitenkabinet waarin je haar ‘objets trouvés’ kan terugvinden. “Een voorwerp is gewoon een voorwerp, tenzij je er een dieper sociale, emotionele of esthetische betekenis aan koppelt of het in een breder geheel van voorwerpen wordt geplaatst.” In Gerogettes rariteitenkabinet zijn honderden van deze voorwerpen terug te vinden, gaande van een vogelkastje dat op de set van Coco Flanel stond, tot een fietszadel met het woord ‘Love’ erop. “Op welke plaats kan je immers beter de liefde vinden dan tussen de benen van een vrouw?”, vraagt Georgette me met een knipoog.

Georgette ging een ‘serendipiteitenproject’ aan waarbij haar zestig ‘objets trouvés’ werden toevertrouwd aan vrienden, kennissen en hooggeplaatsten. Aan ieder van deze personen werd de vraag gesteld om haar iets terug te sturen gerelateerd aan het gegeven voorwerp, waaronder bijvoorbeeld afbeeldingen, gedichten, brieven en recepten of korte wijsheden. Het resultaat ervan werd gepubliceerd in het tijdschrift Vorm, Filosofie & Gaga. Een van de ‘objets trouvés’ die in het oog springt, is een zak met een kilogram goudpoeder verpakt in krantenpapier met de titel 5 miljard onbetaalde facturen. De persoon die dit object toevertrouwd kreeg, schreef een brief terug aan Georgette met de welluidende boodschap: “Goud geeft ons stof tot nadenken”.