In rijen lopen of een parcours volgen: mensen handelen vaak geconditioneerd. De installatie die Caroline Van den Eynden in DMW Gallery bouwt, wijst op ons denken in patronen. Ze bouwt architecturale elementen volgens een geordende structuur. Wanneer we die bekijken, voeren we vanzelf bepaalde handelingen uit. Waarom volgen we zonder nadenken aangeleerde patronen?
Verstoppertje spelen - Caroline Van den Eynden
Artikel
Caroline Van den Eynden, ‘Jeu de Mouchoir’, 2020, wood, messing, steel and paint, 43 x 42 x 39 cm. Foto: We document Art, Ben Van den Berghe
Het zicht door de vitrine van DMW Gallery is belemmerd door een bakstenen muur. Van den Eynden wekt meteen onze nieuwsgierigheid over wat er gaande is. Doorgaans maakt ze kleine kijkkasten van architecturale ruimtes. Nu doet ze ook een ingreep op maat van de galerieruimte.
Een bestaande plek vormt vaak het vertrekpunt voor haar werk. Hier laat Van den Eynden zich inspireren door de school achter de galerie en het strenge, katholieke college waar ze zelf naar school ging. Haar schoolomgeving en haar katholieke opvoeding beïnvloeden haar gedrag. Ervaringen uit onze kinderjaren en de manier waarop we zijn opgevoed, bepalen grotendeels onze aangeleerde patronen. Haar school en de huizen in de omgeving zijn gebouwd in de modernistische architectuur van het interbellum. Dat vertaalt Van den Eynden in gele bakstenen, een zwarte, horizontale belijning en de vormgeving van de muren.
Caroline Van den Eynden , installatiezicht ‘Cache Cache’. Foto: We document Art, Ben Van den Berghe
Van den Eynden bakent suggestief ruimtes af, zonder dat het duidelijk is of we binnen of buiten zijn. Hier en daar liggen stukken kokosmat die de twijfel in de hand werken. De muren zijn zo opgesteld dat de toeschouwer gedwongen wordt een parcours te volgen. De balustrades werken als richtingsaanwijzers. De te volgen route is verwarrend, net zoals in een schoolgebouw, waar je snel verloren loopt. In haar opstelling herinnert het grote raam van de galerieruimte die twee ruimtes scheidt, aan de ramen van klaslokalen die uitkijken op de gang. Zo kan je altijd binnen of buiten kijken en is er een dubbele controle. Hier houdt Van den Eynden controle door een doordachte indeling.
Caroline Van den Eynden , installatiezicht ‘Cache Cache’. Foto: We document Art, Ben Van den Berghe
Haar berekende, gestructureerde aanpak zet zich door in haar vormgeving. Een strakke lijnvoering, een nauwkeurige uitvoering en sobere tinten staan in functie van ons handelen. Daar waar haar muurtje stopt, loopt de balustrade voort. Wat doen we? Correct en volgzaam handelen en dus omkeren, of ons verzetten en eronder kruipen? Wat we ook kiezen, we spelen sowieso mee en blijven gevangen in een patroon. Of we nu controlezuchtig of rebels zijn, beiden wijzen op een conditionering.
Cache Cache of Verstoppertje Spelen titelt de tentoonstelling. De opstelling leent zich er uitstekend toe om het kinderspel te spelen. De verwijzing naar het spel dat wij hier meespelen is minder onschuldig. Conditionering leert ons hoe we ons kunnen verstoppen en uit gewoonte niet langer nadenken. Van den Eynden lokt bij de bezoeker gekende patronen uit en toont hoe geconditioneerd wij handelen. Gaandeweg volgt het besef dat we ons uit gewoonte soms absurd gedragen. Door die patronen bloot te leggen, doet Van den Eynden ons inzien dat we daarin vastzitten. Eens we het patroon zien, zijn we eruit.
Caroline Van den Eynden , installatiezicht ‘Cache Cache’. Foto: We document Art, Ben Van den Berghe
Tentoonstelling
‘Cache Cache’ tot 7 maart in DMW Gallery, Koolstraat 15, 2140 Antwerpen. Open van do – za van 14 – 18u.
