Het werk dat hier in kleur is afgebeeld is zomaar een stuk straat. 'Streetcorner' noemde de kunstenaar het. Op het oog is het volstrekt niet te onderscheiden van een echt stuk straat. Maar het functioneert niet meer als zodanig. Het hangt als een schilderij - als een soort stilleven - aan de wand van een museum: het is een ding om naar te kijken.
Hoe nu heeft Boyle deze 'Streetcorner' gemaakt en vooral waarom heeft hij zo een uiterst banaal stuk van onze alledaagse werkelijkheid uit zijn omgeving losgemaakt en als een zelfstandig voorwerp tentoongesteld?
Wat we zien is een afdruk van een bestaand stuk straat. Met een vloeibare plastic 'Epicote' werd alles wat toevallig los op straat lag gefixeerd en opgenomen: gruis, steentjes, vuil en de laag stof die alles bedekt. Tegelijkertijd werd van de vaste delen van de straat - cement, stenen, asfalt - de vorm meegenomen. Vervolgens monteerde Boyle de hardgeworden, doorzichtige laag 'Epicote' op een frame en schilderde hij de kleuren van de vaste ondergrond van achteren zo realistisch mogelijk in. Het resultaat is dit stuk straat, zoals het er werkelijk op een bepaald moment uitzag. Het is een toevallig en uniek moment: toevallig omdat Boyle plaats noch tijdstip van de handeling met opzet koos; uniek omdat het nooit gelijk is aan een ander moment.
Ook al is een stuk straat hier letterlijk overgebracht, toch is het essentieel anders dan het was. Wanneer we op straat lopen, kijken we nooit bewust naar stenen, voegen of vuiligheid. We bewegen ons voort om ergens naar toe te gaan. We komen langs huizen, een gracht of plein. Het is er stil of er is lawaai van spelende kinderen, brommers; er kan stank zijn van benzine, het is koud of warm weer, er is regen of mist. Al deze zintuigelijke ervaringen zijn hier weggevallen. Maar het kijken is gebleven en juist daarom kijken we pas goed: we zien als voor het eerst stenen, asfalt, gruis en vuil. Deze bewustmaking, bijna ontdekking van zo een simpel facet uit ons leven van alledag ontstaat door de ingreep van de kunstenaar. Hij wil ons laten zien, waar we gewoonlijk niet op letten. Een gewoon stuk straat heeft hij een intrigerende, dwingende aanwezigheid gegeven, waar we niet langer aan voorbij kunnen gaan.
