Jan Walravens (°1920-†1965) was auteur, kunstcriticus, journalist en essayist. Hij introduceerde het Sartriaans existentialisme in Vlaanderen. Hij werd lid van het avant-gardetijdschrift Tijd en Mens dat hij samen met Hugo Claus en Remy van de Kerckhove in 1949 oprichtte. Vanaf juli 1943 werd Walravens tewerkgesteld in Berlijn; toen hij in de winter dat jaar even kon terugkeren naar België, dook hij onder. Na de oorlog was hij tot aan zijn dood journalist op de kunstredactie van Het Laatste Nieuws. Hij werd sterk beïnvloed door het existentialisme van Jean-Paul Sartre, waarover hij diverse artikels schreef en lezingen gaf en was voorvechter van vernieuwing in de maatschappij en de kunst. Zo was hij ook medeoprichter van het Brusselse toneelgezelschap Het Kamertoneel (1953-1957), dat vernieuwend toneel bracht. In 1951 verscheen zijn roman Roerloos aan zee, gevolgd door Negatief in 1958, waarvoor hij de Leo J. Krijnprijs kreeg. In 1955 stelde hij de bloemlezing Waar is de eerste morgen? samen, met experimentele poëzie uit Vlaanderen, waarmee hij zich een voorvechter van het genre betoonde. In 1965 verscheen Jan Biorix, een kroniek in dagboekvorm. Foto © Archief De Vlaamse Gids - Stichting De Vlaamse Gids, 1950-2000, 1.75 m (archief nr. 1200) - met dank aan Liberas