"En wat vond je nu het tofste dat je gezien hebt?", vroeg ik aan Jules, mijn vijfjarig zoontje, die zichtbaar van zijn drankje genoot in de cafetaria van het Gallo-Romeins Museum waar je tot 16 september geen reuzebanket met everzwijnen, maar wel een spaghetti-Asterix, Obelix bierbommen of een bord Gallische soep kan eten.
"Dat van die doodskoppen vond ik wel goed en dat je moest raden wat er onder het zand verstopt was en dat je dan door dat gaatje moest kijken om te zien of je gelijk had. Eigenlijk vond ik alles wel tof". En hij wil nog wel een keertje teruggaan. Op de vraag wat hij echt niet leuk vond, antwoordde hij met een ernstig gezicht: "Ze zouden wat meer plaats moeten maken en ik moest soms zo lang wachten voor ik iets kon zien en doen en het was er zo warm!"
Tot zover de directe weergave van een objectieve vijfjarige bezoeker waar een grond van waarheid in schuilt. Want de onder het zand verscholen voorwerpen in de eerste ruimte staan zo dicht tegen de muur gestald dat het een gedrum is om iets te kunnen zien en de kinderen zijn zo enthousiast dat je ze er niet voorbij kan loodsen. Op een schuin afgezaagde boomstam moet je twee afbeeldingen kiezen die bij elkaar horen en zo leer je meer over de Galliërs en de Romeinen. Weer een knappe interactie voor de jonge bezoeker, maar je moet er voor aanschuiven.
In het Gallische dorp staat een muzikale boom centraal. Om het instrument, dat je door middel van een druktoets kiest, te kunnen beluisteren, moet je wel met je oor tegen de boom staan. Dit is geen probleem ware het niet dat de wortels van de boom zo ver reiken dat kinderen die het bordje "niet op klimmen" respecteren, niet dicht genoeg kunnen komen. Rond de boom staan woningen waarin o.a. juwelen worden tentoongesteld. Wil je echter weten welke naam bij welk juweel hoort, moet je tellen want enkel de juwelen zijn genummerd. Wellicht berust dit op een vergetelheid want de namen van de voorwerpen bij Hoefnix zijn wel genummerd.
In de tenten in Het Kamp, waar Caesar je persoonlijk welkom heet, krijgen we weer met dit probleem te maken. Je kan er Galliërs en Romeinen ten aanval laten trekken, maar enkel de Galliërs zullen reageren want het mechanisme van de Romeinen werkte op dat moment niet. Je maakt er kennis met het soldatenleven aan de hand van een interactief programma op de computer, als je er tenminste voor wil aanschuiven. Maar ga je hieraan voorbij dan vind je dezelfde computer nog eens terug aan de feestdis die, zoals het goede Galliërs past, op het einde van het verhaal voor je gedekt staat met strips van Asterix en catalogen van het Rijksmuseum van Oudheden. Je kan je alsnog tegoed doen aan een banket van informatie onder het toeziend oog van een everzwijn en haar twee jongen.
Rond de tafel zijn ook negen Europese landen vertegenwoordigd met korte, soms grappige anekdotes, zoals bv. bij Engeland: "De Britten staken elke dag om vier uur hun strijd tegen de Romeinen voor een kopje warm water met een wolkje melk." 's Zondags om 14u30 neemt een gids je op een boeiende manier mee in de wereld van Galliërs en Romeinen. Kinderen worden even zelf Galliër of Romein en kunnen letters winnen waarmee ze op het einde een zo lang mogelijk wachtwoord moeten vormen.
Op een paar praktische schoonheidsfoutjes na is deze tentoonstelling waar kinderen worden ondergedompeld in de wereld van Asterix en Obelix, zeker de moeite waard om te bezoeken.
