Jonge Kunstenaars in Vlaanderen: Stéphanie Leblon

Stéphanie Leblon maakt grote tekeningen, schilderijen en verder kleine gouaches en collages. 
Haar uitgangspunt is onze "condition humaine" en het eerder vaag en ongedefinieerd menselijk onvermogen het bestaan te vatten. De mens zit opgesloten in zichzelf, in zijn gedachten, in zijn lichaam, in zijn omgeving en zijn cultuur. 

Ze tekent humanoïden die geënt lijken op machines. Er ontstaat zo een beklemmende tussenvorm tussen mens en techniek. Ze zijn verbonden met elkaar via een gesloten circuit waaruit geen uitweg mogelijk is. 

De tekeningen en de gouaches van Stéphanie Leblon zijn gebaseerd  op collages die ze vooraf gemaakt heeft. Uit kranten worden afbeel­dingen van mensen geknipt en uit allerhande catalogi fragmenten  of onderdelen van machines. 

De menselijke figuren worden vervolgens gecombineerd met de machinefragmenten.  
De tekeningen worden gemaakt naar de collages. Het beeld zweeft op het papier. Er is geen horizon of achtergrond. De tekening is de structuur, het verhaal en de inhoud. Ze is een visueel denkproces waarbij de menselijke grenzen gevisualiseerd worden. Elke tekening is het opnieuw afzoeken van die grens. 

De beelden hebben een erg menselijk karakter door hun fijnzinnige en schilderkunstige aanzet en door het kleurgebruik dat verwijst naar menselijke huid en bloed.