Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van Paul Delvaux (1897-1994) organiseren de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel een omvangrijke overzichtstentoonstelling. Met deze retrospectieve wil men een zo volledig mogelijk panorama geven van de artistieke productie van Delvaux en hem als scheppend kunstenaar situeren in de internationale stromingen van zijn tijd.
Pau! Delvaux wordt geboren in Antheit in de provincie Luik op 2 3 september 1897, als zoon van een briljant advocaat. De jonge Delvaux is van plan rechten te studeren, maar als tijdens de oorlog de universiteiten worden gesloten, aarzelt hij. De muziek trekt hem aan, hij is een uitstekend pianist. Maar toevallig ontmoet hij de schilder Franz Courtens die hem adviseert zich aan de schilderkunst te wijden. Hij gaat les volgen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel. Een van zijn leraars is Constant Montald. Hij wekt zijn interesse voor antieke motieven, grote formaten en een matte schildertechniek. Vanaf 1925 begint Paul Delvaux regelmatig te exposeren. Zijn werk is sterk beïnvloed door de Vlaamse expressionisten.
Als vurig bewonderaar van Constant Permeke en Gustave Van de Woestyne schildert hij composities waarin de thema's dood en liefde centraal staan. Maar de jonge schilder raakt in een impasse. Het keerpunt komt als hij kennis maakt met de surrealistische schilderijen van Rene Magritte en diep onder de indruk komt van de metafysische werken van Giorgio de Chiroco. Van Magritte leert hij zich los te maken van een natuurgetrouwe picturale weergave, van de Chiroco leert hij niet langer uit te drukken wat hij ziet, maar wat hij is.
